معنی بزرگ نام - جستجوی لغت در جدول جو

بزرگ نام

لغت نامه دهخدا

بزرگ نامی

(بُ زُ)

شهرت. نام آوری:
بزرگ نامی جوید همی و نام بزرگ
نهاده نیست بکوی و فکنده نیست بدر.
فرخی

لغت نامه دهخدا

بزرگ نهاد

(بُ زُ نِ / نَ)

با طبع بزرگ. آنکه نهاد و طبع بزرگ دارد:
بخدمتش سر طاعت نهند خرد و بزرگ
در آن قبیله که خردی بود بزرگ نهاد.
سعدی

لغت نامه دهخدا

بزرگ نسب

(بُ زُ نَ سَ)

طرماح. عصر. (منتهی الارب). بزرگ نژاد. بزرگ زاده. با نسب عالی:
هوای صحبت آن ماهروی غالیه موی
هوای خدمت آن خواجۀ بزرگ نسب.
فرخی

لغت نامه دهخدا

بزرگ نژاد

(بُ زُ نِ)

بزرگ زاده. بزرگ نسب. آنکه نژاد و نسب بزرگ دارد:
بشکیب تا ببینی کآخر کجا رسد
این کار از آن بزرگ نژاد بزرگوار.
فرخی.
که سزاوارتر بخلعت میر
از تو ای مهتر بزرگ نژاد.
فرخی

لغت نامه دهخدا

بزرگ شکم

(بُ زُ شِ کَ)

بطین. کلان شکم. شکم گنده. ابطن. عثجل. اجوف. (یادداشت بخط دهخدا) ، کنایه از خویشتن را بچشم دیگران بزرگ وانمودن. (از آنندراج) :
اگر کریم بزرگی کند بجای خود است
ز چرخ سفله بزرگی نمیتوان برداشت.
صائب (از آنندراج).
بر خاک آبروی خود ای آسمان مریز
هرگز نکرده است بزرگی بما کسی.
سلیم (از آنندراج).
، بخشش کردن. عفو کردن:
که شاها بیش ازینم رنج منمای
بزرگی کن به خردان بر ببخشای.
نظامی

بطین. کلان شکم. شکم گنده. اَبطن. عثجل. اجوف. (یادداشت بخط دهخدا) ، کنایه از خویشتن را بچشم دیگران بزرگ وانمودن. (از آنندراج) :
اگر کریم بزرگی کند بجای خود است
ز چرخ سفله بزرگی نمیتوان برداشت.
صائب (از آنندراج).
بر خاک آبروی خود ای آسمان مریز
هرگز نکرده است بزرگی بما کسی.
سلیم (از آنندراج).
، بخشش کردن. عفو کردن:
که شاها بیش ازینم رنج منمای
بزرگی کن به خردان بر ببخشای.
نظامی

لغت نامه دهخدا

بزرگ سال

(بُ زُ)

سالخورده. مسن. معمر. بزادبرآمده. (آنندراج). مسن و کلانسال. (ناظم الاطباء). مقابل خردسال. سالمند. (یادداشت بخط دهخدا)

لغت نامه دهخدا

بزرگ رای

(بُ زُ)

آنکه رای بزرگ دارد. بلنداندیشه. کسی که رای و اندیشۀ قوی دارد:
کآن تخت نشین که اوج سای است
خرد است ولی بزرگ رای است.
نظامی

لغت نامه دهخدا

بزرگ ران

(بُ زُ)

ران کلان. دارای ران ستبر